Een oude tuin
De Droom ...
Ik loop door een immens grote tuin, die naar mijn gevoel minimaal 200 jaar oud moet zijn. In de tuin staan veel bomen, struiken en kruiden. Ik zie een enorme diversiteit aan soorten. Het moet op dit moment in de nazomer of de herfst zijn, want alle planten zijn uitgebloeid en staan in vrucht. Alle planten zien er nog krachtig en vitaal uit.
Rondom de tuin zie ik een hoge muur, die opgetrokken is uit kleine bakstenen. De voegen zijn voor een deel tussen de stenen afgebrokkeld en voor een deel verdwenen. De randen en hoeken van de stenen zijn afgesleten en gepolijst door regen en wind. Hier en daar hangen enorme gordijnen en lianenbundels van klimop, bruidsluier, bramen, druiven en diverse wingerds over de muur.
Op een gegeven moment zie ik ergens op de muur een vierkant zwart vlak. Het trekt mijn aandacht en ik loop er naartoe. Als ik er vlak voor sta, lijkt het net alsof ik naar een sterrenhemel sta te kijken. Ik zie op het zwarte vlak vele kleine witte stippen, die willekeurig over het vlak verdeeld zijn zoals sterren in een nachtelijke hemel.
Na een poosje gaan alle witte stippen kronkelige banen op het vlak beschrijven, ze krioelen door elkaar. Vele stippen klonteren samen en vormen patronen. Er beginnen allerlei figuren en silhouetten te ontstaan.
Ik zie bladeren van bomen, blaadjes van kruiden en complete bomen, struiken en kruiden ontstaan. Verder verschijnen er silhouetten van allerlei dieren en uiteindelijk ook van mensen. Alle ontstane figuren en silhouetten kronkelen en krioelen door elkaar totdat het vlak geheel gevuld is met figuren. Alle open plekken zijn bezet, alle figuren zijn als stukjes van een legpuzzel vastgelegd binnen het raamwerk.
De compositie is compleet geworden en tot rust gekomen, verstild.
Daarna beginnen alle figuren en silhouetten langzaam te vervagen totdat het vlak helemaal wit geworden is.
Dan word ik wakker ...
Associaties en Analyse
Mijn eigen associaties:
In mijn droom vond ik het geweldig om in die prachtige en weelderige tuin rond te lopen. Ik voelde me gelukkig, tevreden, ontspannen en in balans. Ik liep daar tussen bomen en tussen enorme struiken en planten door. Het had iets van de “Secret Garden”. Ik voelde me als een vis in het water, het doet me altijd heel veel om me zo omringd te voelen met natuur, dan ben ik helemaal in mijn element.
Daarna keek ik naar het zwarte vlak aan de muur, waarop ik allerlei figuren zag verschijnen en later weer verdwijnen. Ik was onder de indruk en verbaasd door de dingen, die ik te zien kreeg, maar vooral erg geïnteresseerd in wat ik allemaal te zien zou krijgen en in de betekenis ervan.
Ik was in dit deel van mijn droom eigenlijk alleen maar aan het observeren. Toen het vlak helemaal wit was geworden, werd ik wakker.
Toen ik wakker was geworden uit deze droom, kon ik me vrijwel direct de hele verhaallijn met alle details herinneren. Ik was wakker geworden met een prettig gevoel en ik zat vol vragen. Ik moest gelijk denken aan wat ik allemaal gezien had op dat zwarte vlak: Wat betekent dat allemaal?
Ik vind het niet eenvoudig om het schouwspel op het zwarte vlak op de muur te doorgronden. Wat heb ik daar gezien?
In eerste instantie moest ik denken aan een soort scheppingsverhaal. Het leven is begonnen in de duisternis van het heelal en daar zijn allerlei levende wezens ontstaan. Daarna zijn de levende wezens verdwenen en naar het licht toegegaan (wit vlak).
Een ander scenario is, dat ik door de ITIP Opleiding (2015-2018) allerlei dingen met elkaar in verband heb kunnen brengen. Die heb ik als puzzelstukjes in elkaar kunnen passen. Het gaat wellicht over een traject vanaf een fase vol vragen / onduidelijkheden (zwart vlak) naar een fase met antwoorden / verklaringen (wit vlak: helderheid).
Welk scenario is waar? Misschien zijn ze beiden waar? Is er nog een ander scenario, dat ik over het hoofd gezien heb?
Ik vind het moeilijk en ik heb het gevoel dat als ik dit op eigen houtje ga analyseren, dat ik dan in die grote tuin verdwaal.
Ik had toen sterk de behoefte om deze droom samen met een droomexpert uit te werken.
[08Jan2015] Mirjam Tirion-Ietswaart (ITIP Begeleider)
[Deze droom van mij is tijdens ITIP Blok 3 (07-09Jan2016) uitgewerkt, nagespeeld en geanalyseerd in een opstelling.]
Tijdens het ochtendprogramma op vrijdag 08Jan2016 stelt Mirjam voor om mijn droom uit te beelden en uit te werken, als ik het daar mee eens ben en als ik daar aan mee wil werken. Ik vind het heel fijn om het te doen, want ik wil graag meer te weten komen over de betekenis van deze droom.
Mirjam vertelt, dat deze droom voor mij persoonlijk belangrijk is, maar dat het ook thema's bevat, die voor de hele groep waardevol zijn.
Mirjam vraagt me om weer in de sfeer van de droom te komen. Ik loop op mijn kousen rondjes over het grote Perzische tapijt, dat binnen de kring van 18 deenemers ligt. Mirjam leest mijn droom voor en nodigt de leden van de groep uit om iets van de tuin uit te beelden: bijvoorbeeld een boom, een struik, de tuinmuur.
Een paar figuranten beelden een struik en een boom uit. Drie representanten vormen een deel van de tuinmuur en een ander beeldt een plant uit, die over de muur heen hangt. Één van de mensen, die een tuinmuur uitbeelden, draagt een zwart vlak. Nog een paar andere figuranten beelden vogels en vlinders uit.
Mirjam vraagt mij: “Henk, hoe voel jij je?”
Henk: “Ik voel me geweldig, ontspannen, gelukkig en rijk! Ik voel mijn handen trillen!”
Mirjam: “Als jouw handen iets willen doen, dan mag dat, maar het hoeft niet!”
Mirjam: “Henk. Deze tuin, dat ben jij. Rijk. Ruim. Vredig. Vruchtdragend. In de herfst. Er zijn afbrokkelende muren. Gepolijst door regen en wind. Onder en achter de planten, die over de muur heen hangen, zijn nog een paar geheimen of schatten verborgen.”
Dan laat Mirjam mij naar het zwarte vlak lopen en vraagt mij wat ik zie op dat zwarte vlak.
Henk: “Vanuit een nachtelijke sterrenhemel zie ik planten, dieren en mensen ontstaan. Er ontstaat een overvloed en daarna vervaagt en verdwijnt alles weer. Er blijft een wit vlak over. Als ik de verklaring buiten mijzelf zoek, dan ben ik getuige geweest van een evolutie. Als ik het binnen mezelf zoek, dan kan ik het zien als mijn eigen leven. Gekomen uit het duister ben ik op aarde uit mijn moeder geboren, leid ik een leven en zal ik sterven als mijn tijd gekomen is en zal ik naar het licht gaan".
Mirjam gaat in op het zwarte vlak, dit betreft niet alleen mij maar de hele groep. Het is verleidelijk om in een droom het zwarte / duistere te negeren en om daar voor weg te lopen. Mirjam moedigt ons aan om toch naar de donkere ruimten en duistere plekken te gaan, want daar zijn ook schatten te vinden.
Reactie plaatsen
Reacties